Cinsel sorunlar nedeniyle boşanma, özünde yaygın bir boşanma sebebi olmakla birlikte özellikle ülkemizdeki değer yargıları sebebiyle asıl boşanma sebebi cinsel sorunlar olmasına rağmen başka gerekçelerle boşanma davası açılmasıyla sıklıkla karşılaşılmaktadır. Cinsellik, evlilik birliğini ayakta ve sağlıklı tutan en önemli ögelerdendir. Yargıtay kararlarında da ifade edildiği üzere cinsel ilişki ve cinsel tatmin evliliğin en önemli özelliklerdendir.
Cinsel ilişkinin kadının veya erkeğin kusurundan dolayı kurulamaması, cinsel uyumsuzluk gibi cinsel sorunlar hukuki olarak evlilik birliğinin temelinden sarsılması şeklindeki genel boşanma sebebi olarak kabul edilmekte olup, aynı zamanda bir tazminat sebebidir.
Eşler arasında cinsel ilişki kurulamaması, cinsel yetersizlik, cinsel tiksinti, cinsel uyumsuzluk, cinsel isteksizlik, erken boşalma, iktidarsızlık, vajinismus gibi hususlar boşanma sebebi olarak gündeme gelebilmektedir. Kısacası, cinsel sorunlar boşanma sebebi olarak değerlendirilebilir ve bu sebepler dolayısıyla boşanma hükmü tesis edilebilir.
Cinsel sorunlar nedeniyle boşanma, ülkemizdeki yaygın boşanma sebeplerinden birisidir. Ancak kapalı bir toplum yapısına sahip olmamız nedeniyle bazen asıl boşanma sebebi davaya yansımamaktadır. Cinsel sorunlar veya cinsel uyumsuzluk asıl sebep olduğu halde farklı sebeplerle boşanma davası açılabilmektedir.
Nitekim boşanma davası hakkında sorulardan en sık karşılaştıklarımız arasında cinsel boşanma nedenleri de bulunmaktadır. Cinsellik hukuken evlilik kurumunun en önemli unsurlarından biridir. Yargıtay’ın pek çok kararında ifade edildiği üzere cinsel tatmin evliliğin en önemli özelliklerindendir.
Cinsel ilişkinin kadının veya erkeğin kusurundan dolayı kurulamaması, cinsel uyumsuzluk veya benzer ciddi cinsel sorunlar hukuki anlamda evlilik birliğinin sarsılması olarak kabul edilmektedir. Ve bu husus ayrıca önemli bir boşanma ve tazminat sebebidir. Cinsel boşanma sebepleri olarak en çok karşılaşılan durum çeşitli sebeplerle eşler arasında cinsel ilişki kurulamamasıdır.
Bunun dışında cinsel yetersizlik, cinsel tiksinti, cinsel uyumsuzluk, cinsel isteksizlik, erken boşalma, iktidarsızlık gibi hususlar da boşanma sebepleri olarak gündeme gelebilmektedir. Ayrıca vajinismus nedeniyle boşanma da cinsel boşanma davaları arasındadır. Dolaysıyla cinsel sorunlar boşanma sebebi olabilmektedir ve cinsellik yüzünden boşanma kararı verilebilmektedir.
Cinsel ilişkiden kaçınma iddiasıyla açılan boşanma davasında, eşlerin cinsel ilişkiye engel fiziksel veya ruhsal bir hastalığının bulunup bulunmadığı konusunda doktor raporu alınabilir. Yine dava öncesinde tarafların hastane, muayene ve tedavi kayıtları da kanıt teşkil eder. Cinsel ilişkinin, tıbbi bir rahatsızlıktan kurulmamış olması tek başına kusur oluşturmaz. Eşin tedaviden kaçınması ise kusur oluşturup, bu durum tanık beyanları, eşler arasındaki yazışmalar, yine tedavi kayıtları gibi kanıtlarla ispatlanabilir.
Medeni Kanun hükümleri uyarınca, boşanmada kusurlu olan eş, talep halinde, diğer eşe maddi ve manevi tazminat öder. Bunu engelleyen bir rahatsızlık bulunmamasına rağmen cinsel ilişkiden kaçınma, diğer eşin kişilik haklarına saldırı niteliğinde bir davranıştır. Boşanma durumunda, cinsel ilişkiden sebepsiz olarak kaçınan eşin, diğer eşe maddi ve manevi tazminat ödeme yükümlülüğü doğar.
Eşlerin ikisi de bir sebep olmaksızın cinsel ilişkiden kaçınmışsa, boşanma eşit kusura dayanacağından, her iki eş lehine de tazminata hükmedilmez.
Eşler arasında cinsel ilişkinin kurulamaması sebebiyle açılan boşanma davalarında, mahkeme tarafından öncelikle taraflar arasında cinsel ilişkinin kurulmasını engelleyen fizyolojik bir problemin olup olmadığının tespit edilmesine dair rapor alınmasına karar verilecektir. Taraflardan birinin cinsel ilişki kurmasını engelleyen ve tedavisi mümkün olmayan bir rahatsızlığının bulunması boşanma sebebi olarak kabul edilebilecek; fakat kusur durumundan bahsedilemeyeceğinden bu durum tazminat sebebi olamayacaktır.
Bununla birlikte, vajinismus veya erken boşalma gibi tedavi edilebilir ve geçici bir rahatsızlığın bulunması halinde mahkemece öncelikle boşanma yerine eşlerin tedavi olmasına karar verilecektir. Ancak, cinsel problemi olan eş tedaviden kaçınıyorsa, bu problem geçici ve tedavi edilebilir olsa bile tedaviden kaçınan eş kusurlu kabul edilecek ve hem boşanmaya hem de kusurlu olan eşin tazminat ödemesine hükmedilebilecektir.
“Yargıtay’ın yerleşik uygulamasına göre evlenmenin sosyal amacı yanında, belki de daha önemli olarak nesli devam ettirme ve cinsel arzuları tatmin etme gayesi de vardır. Tarafların psikolojik sebeple de olsa uzun evlilik süresi içinde cinsel ilişki kuramadıkları anlaşılmaktadır. Bu hal evlilik birliğini temelinden sarsar. Cinsel ilişkinin başarılamamış olması karşısında, eşlerde birbirine karşı haklı bir nefretin, en azından isteksizliğin doğacağı şüphesizdir.
Böyle bir durumu davacı açısından kusur olarak kabul etmek mümkün değildir. Ne zaman gerçekleşeceği belli olmayan ve ondan sonra da devam edip etmeyeceği şüpheli bulunan cinsel yakınlaşmayı beklemek için davacıyı zorlamak açık bir haksızlıktır. Bu koşullar altında davacıdan evlilik birliğini devam ettirmesi beklenemez.” (Yargıtay 2.Hukuk Dairesi 24.05.200 T.kararı)
Gerek Türk Medeni Kanunu gerekse Yargıtay Kararlarına göre eşler arasında cinsel ilişki kurulamaması, evlilik birliğinin sarsılması sebebiyle boşanma davasında boşanma konusu davranışlardan biridir. Eşlerden biri, cinsel ilişki kuramayan, cinsel ilişki kurulamamasında kusurlu olan eşe karşı evlilik birliğinin temelden sarsıldığı gerekçesiyle boşanma davası açabilmektedir.
Ancak cinsel ilişkinin kurulamadığının sabit olması için evlilik birliğinde belli bir sürenin geçmesi gerekmektedir. Örneğin 3 günlük bir evlilikte cinsel ilişki kurulamaması boşanma sebebi olarak kabul görmemektedir.
Nitekim Yargıtay 2.Hukuk Dairesi’nin 08.0.2002 tarihli kararı da bu yöndedir:
“….Taraflar 5 gün bir arada kalmışlardır. Bu süre taraflar arasında cinsel uyumsuzluk bulunduğunu kabul için yeterli değildir. Yalnızca cinsel ilişkinin 5 gün içinde kurulamamış olması evlilik birliğinin temelden sarsıldığını göstermez.”
Evlilik birliğinin, cinsel ilişki kurulamaması sebebiyle temelden sarsıldığını kabul edebilmek için geçmesi gereken süre Kanun’da belirtilmemiş ancak Yargıtay, bir kararında 5 aylık bir sürede ilişki kurulamamasının evlilik birliğinin temelden sarsılması için yeterli kabul etmiştir.
Cinsel ilişki kurulamaması sebebiyle açılan boşanma davasında, eğer karşı taraf bu durumu kabul etmiyorsa yani eşler arasında bu konuda çekişme varsa sadece tanık beyanları yeterli olmayacak, Mahkemece rapor alınması gerekecektir. Zira Yargıtay yerleşik kararlarında da belirttiği gibi bilimsel ve uzmanlık gerektiren konularda tanık beyanlarına değer verilemez.
Bu konu hakkında benzer makalelr için tıklayın