Dünyaca ünlü filozoflar ve felsefi görüşleri karmaşık bir şeydir. Felsefe daha da karmaşık bir şeydir. Anlam arayışı, daha iyi anlama, varlığımızı, amacımızı ve evrenin kendisini çevreleyen sorulara cevaplar aramaktır. Açıkça görülüyor ki, bunu birkaç özlü sözle özetlemeye çalışmak aptalca bir iştir. Bizi aptal olarak kabul edin, çünkü tam olarak bunu yapmaya karar verdik.
Sokrates’in güdülerimizi sorgulayacağından eminiz, Emerson şimdiye kadar doğadan uzak bir konu hakkında yazdığımız için bizi eleştirecek ve Nietzsche biz ağlayana kadar bizimle dalga geçecektir. Ancak sınavınıza hazırlanırken, makalenizi yazarken veya sadece aydınlanma sürecinizi başlatırken size hızlı bir bilgi vermenin riske değer olduğunu düşünüyoruz.
Felsefe çok geniş ve kapsayıcı bir konu olduğu için (yani temelde her şeyle ilgili) konuyu kapsamlı bir şekilde ele aldığımızı iddia etmiyoruz. Dürüst olmak gerekirse, burada açıklanan teorileri, epistemoloji leri ve çerçeveleri tam olarak anlayabilmenin tek gerçek yolu, bu düşünürlerin her biri tarafından yaratılan yazıları okumaktır. Ancak, biz yine de bu topa girmeye karar vererek sizler için 20 ünlü filozof a, fikirlerine, felsefi görüşlerine, ünlü sözlerine, isimlerine ve yazılı eserlerine dair hızlı bir bakış açısı sunuyoruz. Hazırsanız, felsefe zamanı!
Thomas Aquinas, bugün İtalya’nın Lazio bölgesi olarak bilinen bölgede doğan bir 13. yüzyıl Dominikan rahibi, ilahiyatçı ve Kilise Doktoruydu. Batı düşüncesine yaptığı en önemli katkı, doğal teoloji kavramıdır (bazen Thomizm olarak anılır). Bu inanç sistemi, Tanrı’nın varlığının kutsal metinler veya dini deneyimlerden ziyade akıl ve rasyonel açıklama yoluyla doğrulandığını savunur. Bu ontolojik yaklaşım, modern Katolik felsefesini ve ayini destekleyen temel önermeler arasındadır. Yazıları ve Aquinas’ın kendisi hala Katolik rahiplik için önde gelen modeller arasında kabul ediliyor. Fikirleri aynı zamanda teolojik tartışmalar, söylemler ve ibadet şekillerinin merkezinde kalır.
Aristoteles, insanlık tarihindeki en önemli düşünür ve öğretmenlerden biridir ve genellikle (akıl hocası Platon ile birlikte) Batı Felsefesinin babası olarak kabul edilir. Antik Yunanistan’ın kuzey kesiminde doğdu, metafizik, etik, bilgi ve metodolojik sorgulama üzerine yazıları ve fikirleri insan düşüncesinin temelini oluşturur. Aristoteles’in muazzam etkisi, hem yazılarının genişliğinin hem de yaşamı boyunca kişisel erişiminin bir sonucuydu.
Bir filozof olmasının yanı sıra, Aristoteles aynı zamanda bir bilim insanıydı ve bu da onu muazzam bir konu dizisini ve büyük ölçüde tüm kavramların ve bilginin nihayetinde algıya dayandığı görüşüyle değerlendirmesine yol açtı. Aristoteles’in yazılarında kapsanan konuların küçük bir örneği fizik, biyoloji, psikoloji, dilbilim, mantık, etik, retorik, siyaset, hükümet, müzik, tiyatro, şiir ve metafiziği içerir. Ayrıca, geleceğin fatih babası olan Makedonyalı II. Phillip’in isteği üzerine genç Büyük İskender’e ders vererek, bilinen dünyanın her yerinde doğrudan düşünceye üstün gelebilecek eşsiz bir konumdaydı. Bu etki pozisyonu, Aristoteles’e Lyceum’da kütüphane kurma imkanını verdi ve burada papirüs parşömenleri üzerine yüzlerce yazı yazdı. Ve tabi ki, aynı zamanda, bir gün Yunanistan’dan kuzeybatı Hindistan’a uzanan bir imparatorluğu yönetecek bir adamın zihninde doğrudan egemenlik sağladı. Sonuç, Aristoteles’in fikirleri için muazzam bir etki alanıydı, ancak yaklaşık 2000 yıl sonra Rönesans düşünürleri tarafından sorgulanmaya başlandı.
Çinli öğretmen, yazar ve filozof Konfüçyüs kendisini, kendisinden önce gelen imparatorluk hanedanlarının teolojik fikirleri ve değerleri için bir kanal olarak görüyordu. Konfüçyüs, aile ve sosyal uyuma vurgu yaparak, manevi ve dini bir geleneği yansıtan, ancak aynı zamanda belirgin bir şekilde hümanist ve hatta laik olan bir yaşam tarzını savundu. Taocu ata Lao-Tzu’nun çağdaşı olduğu düşünülen Konfüçyüs, Doğu hukuk geleneklerinin gelişimi ve akademik bir yönetici sınıfın ortaya çıkışı üzerinde derin bir etkiye sahipti. Budizm Çin’de baskın ruhani güç haline geldikçe, Konfüçyüsçülük pratikte azaldı. Bununla birlikte, Asya ve Çin’in akademik, yasal ve profesyonel arayışlara yönelik tutumlarının altında yatan temel bir felsefe olmaya devam etmektedir.
Bir Fransız filozof, matematikçi ve bilim insanı olan Descartes , Fransa’da doğdu, ancak hayatının 20 yılını Hollanda’da geçirdi. Hollanda Devlet Ordusu’nun bir üyesi olarak, daha sonra Orange Prensi ve ardından Stadtholder (Hollanda Cumhuriyeti’nde bir ulusal liderlik pozisyonu) olan Descartes , Hollanda Altın Çağı olarak bilinen dönemde önemli bir entelektüel nüfuza sahipti. Kendisinden önce gelenlerin fikirlerini çürüterek kendini sık sık farklı kılıyordu.
Boston doğumlu bir yazar, filozof ve şair olan Ralph Waldo Emerson, aşkıncı hareketin babasıdır. Bu, toplum, materyalizm ve örgütlü din tarafından bireysellik idealleri, özgürlük ve ruhun çevreleyen doğal dünya ile ilişkisine kişisel vurgu lehine dayatılan baskıları reddeden, belirgin bir şekilde Amerikan felsefi yönelimiydi. Açıkça bir “doğa bilimci” olmasa da, Emerson’un idealleri bu 20. yüzyıl hareketi tarafından ele alındı. Ayrıca Amerikan romantik hareketinde önemli bir figür olarak görülüyordu.
Fransa’nın nehir kıyısındaki Poiltiers kentinde doğan tarihçi, sosyal kuramcı ve filozof Michel Foucault, öğretme ve yazılarının çoğunu iktidar ve bilginin incelenmesine ve bunların sosyal denetimle olan bağlantısına adadı. Foucault, çoğu zaman bir postmodernist olarak tanımlansa da, kendisini modernitenin bir eleştirmeni olarak düşünmeyi tercih etti. Fransa adına uluslararası bir diplomat olarak yaptığı hizmet, tarih boyunca sosyal yapılara ilişkin anlayışını ve bunların ırksal, dini ve cinsel eşitsizliği güçlendirmeye nasıl hizmet ettiğini de etkiledi. İdealleri özellikle ilerici hareketler tarafından benimsendi ve yaşamı boyunca birçok insanla ittifak kurdu. Irkçılığa, insan hakları ihlallerine, mahkum istismarlarına ve akıl hastalarının ötekileştirilmesine karşı hareketlerde aktif, genellikle sosyal adalet hareketlerinde büyük bir etki olarak gösteriliyor. Daha geniş bir ifadeyle, iktidar ve sosyal kontrol incelemesinin sosyoloji, iletişim ve siyaset bilimi çalışmaları üzerinde doğrudan bir etkisi oldu.
İskoç doğumlu bir tarihçi, ekonomist ve filozof olan Hume, İngiliz Ampirizmi adlı bir hareketin parçası olarak genellikle John Locke, Thomas Hobbes ve Sir Francis Bacon gibi düşünürlerle gruplandırılır. İnsan doğasını tanımlayan psikolojik koşulları araştıran “doğal bir insan bilimi” yaratmaya odaklandı. Descartes gibi rasyonalistlerin aksine, Hume tutkuların (aklın aksine) insan davranışını yönetme biçimiyle meşguldü. Hume, bunun, insanları belirli mutlaklıkların varlığına değil, kişisel deneyime dayalı bilgiye yatkın hale getirdiğini ileri sürdü. Bu fikirlerin bir sonucu olarak Hume, insan doğasına daha duygusal bir yaklaşım lehine dogmatik dini ve ahlaki idealleri çürüten ilk büyük düşünürler arasında olacaktır.
Prusya doğumlu (ve bu nedenle bir Alman filozof olarak tanımlanan) Kant, modern felsefenin en temel figürleri arasında, ahlakın kaynağı olarak aklın savunucusu ve fikirleri etik, epistemolojik ve politik tartışmalara nüfuz etmeye devam eden bir düşünür olarak kabul edilir. Kant’ı belki de en ayırt eden şey, Descartes gibi rasyonalistler ile Hume gibi deneyciler arasında bir sentez bulma, kuşkuculuğa inmeden insan deneyimini erteleyen bir orta zemini deşifre etme arzusudur. Kant, kendi düşünce tarzına göre, merkezi bir felsefi çıkmazı çözerek ileriye doğru bir yol gösteriyordu.
Danimarkalı bir teolog, sosyal eleştirmen ve filozof olan Kierkegaard, birçokları tarafından en önemli varoluşçu filozof olarak görülüyor. Çalışmaları büyük ölçüde tek birey fikrini ele aldı. Onun düşüncesi, somut gerçekliği soyut düşünceye göre önceliklendirme eğilimindeydi. Bu yapı içinde, kişisel seçim ve bağlılığı üstün görüyordu. Bu yönelim onun teolojisinde de önemli bir rol oynadı. Bireyin Tanrı ile öznel ilişkisinin önemine odaklandı ve çalışması inanç, Hıristiyan sevgisi ve insan duyguları temalarına değindi. Kierkegaard’ın çalışması ilk başta yalnızca Danca olarak mevcut olduğu için, ancak çalışmaları tercüme edildikten sonra fikirleri Batı Avrupa’da geniş çapta yayıldı. Bu çoğalma, 20. yüzyılda varoluşçuluğun kök salmasına yardımcı olan büyük bir güçtü.
Tarihçiler, Lao-Tzu’nun tam olarak ne zaman yaşadığı ve öğrettiği konusunda farklı düşüncelere sahiplerdir ancak büyük ölçüde, MÖ 6. ve 4. yüzyıllar arasında, “eski usta” nın felsefi Taoizmi kurduğu kabul edilir. Geleneksel Çin dinlerinde ilahi bir figür olarak görülen fikirleri ve yazıları, Doğu düşüncesi için (Konfüçyüs ve Buda’nın yanında) ana yapı taşlarından birini oluşturacaktır. Lao-Tzu, Dao veya Tao (kabaca “yol” olarak çevrilir) aracılığıyla yaşanmış ideal bir yaşamı benimsedi. Bu nedenle, Taoizm eşit derecede din ve felsefeye dayanır. Geleneksel anlatımda Lao-Tzu resmi bir okul açmamış olsa da, Zhou Hanedanlığı’nın kraliyet sarayında arşiv görevlisi olarak çalıştı. Bu, ona kendi şiirine ve düzyazısına sentezlediği geniş bir yazı ve eserlere erişim sağladı. Yazılarının bir sonucu olarak, yaşamı boyunca etkisi geniş ölçüde yayıldı. Aslında, biyografisinin bir versiyonu, onun Buda’ya doğrudan bir akıl hocası olabileceğini ima eder. Lao-Tzu’yu çevreleyen, bazıları neredeyse kesin olarak efsane olan birçok anlatı var. Aslında, Lao-Tzu’nun gerçek bir insan olup olmadığını bile sorgulayan bazı tarihçiler var. Tarihsel kayıtlar, kim olduğu, tam olarak ne zaman yaşadığı ve Taoizm kanonuna katkıda bulunduğu eserler konusunda farklılık gösterir.
İngiliz fizikçi ve filozof John Locke, Aydınlanma döneminde önde gelen bir düşünürdü. David Hume, Thomas Hobbes ve Sir Francis Bacon ile birlikte İngiliz Ampirizmi hareketinin bir diğer parçası olan Locke, sosyal sözleşme teorisinin gelişimine önemli bir katkı olarak kabul edilir ve bazen liberalizmin babası olarak tanımlanır. Gerçekte, onun kimlik, benlik ve duyusal deneyimin etkisi üzerine söylemleri, birçok Aydınlanma düşünürü ve dolayısıyla gerçek devrimciler için temel ifşalar olacaktır. Felsefesinin, Amerika’nın İngilizlerden bağımsızlık savaşını başlatan Bağımsızlık Bildirgesi’nin formülasyonunda belirgin bir şekilde şekillendiği söyleniyor.
Niccolo di Bernardo dei Machiavelli, aynı zamanda tarihin düşünürleri arasında en etkili ve en çok tartışılanlardan biridir. Bir yazar, kamu görevlisi ve Rönesans İtalyası’nın filozofu Machiavelli, bazıları tarafından modern siyaset biliminin babası olarak tanımlandığı ölçüde, siyasi meselelere hem katıldı hem de önemli bir şekilde yazdı. Aynı zamanda derinden sorgulanabilir (bazıları düpedüz kötülüğü savunabilir) değerlerin ve fikirlerin savunucusu olarak görülüyor. Machiavelli, inançlarını bilgilendirmek için deneyimi ve tarihsel gerçekleri kullanan bir ampiristti; bu, politikayı sadece teolojiden değil ahlaktan da ayırmasına izin veren bir eğilimdi. En önemli eserleri, hilekarlık, cinayet ve baskı da dahil olmak üzere iktidarı elinde tutan herhangi bir yolla liderliği savunduğu görünen etkili iktidarın parametrelerini tanımlıyordu.
Almanya doğumlu bir iktisatçı, politik teorisyen ve filozof olan Karl Marx, şimdiye kadar üretilmiş en devrimci felsefi içeriğin bazılarını yazdı. Nitekim, yaşamı boyunca insanlık durumuna yazdığı yazı o kadar geçerliydi ki, memleketinden sürgün edildi. Ancak bu olay onun en önemli fikirlerinin popüler bir takipçi kitlesi bulmasını da mümkün kılacaktı.
Londra’ya vardığında, Marx, Alman Friedrich Engels ile çalışmaya başladı. Birlikte, derin eşitsizlikleri ortaya çıkaran ve devlet destekli şiddet, baskı ve savaş için ekonomik ayrıcalıkları ortaya çıkaran bir sınıf, toplum ve güç dinamikleri değerlendirmesi tasarladılar. Marx, kapitalizmin doğasında bulunan eşitsizliklerin ve şiddetin nihayetinde onun çökmesine yol açacağını öngördü. Küllerinden yeni bir sosyalist sistem yükselecek, tüm katılımcıların (sadece varlıklı özel sahiplerin aksine) üretim araçlarına erişebildiği sınıfsız bir toplum. Marksist düşünce sistemini bu kadar etkili kılan, Marx’ın eşitsiz bir sistemi yıkmayı amaçlayan bir işçi sınıfı devrimini savunmasında ifade edilen doğuştan gelen eylem çağrısıydı. Marksizmin altında yatan felsefe ve onun devrimci coşkusu, nihayetinde Sovyet Rusya, Doğu Avrupa ve Kızıl Çin gibi yerlerde tüm düşünce alanlarını dönüştürerek tüm dünyada dalgalanacaktı.
Birçok yönden Karl Marx, günümüzde sayısız komünizm, sosyalizm, sosyalleştirilmiş demokrasi ve tabandan siyasi örgütlenme biçiminde devam eden felsefi bir devrime başkanlık etti. Marksist düşünce sistemini bu kadar etkili kılan, Marx’ın eşitsiz bir sistemi yıkmayı amaçlayan bir işçi sınıfı devrimini savunmasında ifade edilen doğuştan gelen eylem çağrısıydı. Marksizmin altında yatan felsefe ve onun devrimci coşkusu, nihayetinde Sovyet Rusya, Doğu Avrupa ve Kızıl Çin gibi yerlerde tüm düşünce alanlarını dönüştürerek tüm dünyada dalgalanacaktı. Birçok yönden Karl Marx, günümüzde sayısız komünizm, sosyalizm, sosyalleştirilmiş demokrasi ve tabandan siyasi örgütlenme biçiminde devam eden felsefi bir devrime başkanlık etti. Marksist düşünce sistemini bu kadar etkili kılan, Marx’ın eşitsiz bir sistemi yıkmayı amaçlayan bir işçi sınıfı devrimini savunmasında ifade edilen doğuştan gelen eylem çağrısıydı. Marksizmin altında yatan felsefe ve onun devrimci coşkusu, nihayetinde Sovyet Rusya, Doğu Avrupa ve Kızıl Çin gibi yerlerde tüm düşünce alanlarını dönüştürerek tüm dünyada dalgalanacaktı. Birçok yönden Karl Marx, günümüzde sayısız komünizm, sosyalizm, sosyalleştirilmiş demokrasi ve tabandan siyasi örgütlenme biçiminde devam eden felsefi bir devrime başkanlık etti.
İngiliz iktisatçı, kamu görevlisi ve filozof John Stuart Mill, modern sosyal ve politik teorinin temel taşı olarak kabul edilir. Bireysel özgürlüklerin ve ekonomik özgürlüklerin genişletilmesine dayanan bir ideoloji olan liberalizm denen düşünce okuluna eleştirel bir çalışma yapmıştır. Bu nedenle Mill, bireysel hakların korunmasını şiddetle savundu ve devletin birey üzerindeki gücüne ve otoritesine sınırlamalar getirilmesi çağrısında bulundu. Mill ayrıca faydacılığın bir savunucusuydu ve en iyi eylemin faydayı en üst düzeye çıkaran ya da daha basit bir ifadeyle herkese en büyük faydayı sağlayan eylem olduğunu savunuyor. Mill’in eserlerinde bulunan bu ve diğer fikirler, sosyal adalet, yoksullukla mücadele ve insan hakları hareketlerine retorik bir temel sağlamak için çok önemlidir.
Friedrich Nietzsche bir şair, kültür eleştirmeni ve filozof olmasının yanı sıra insanlık tarihinin en yetenekli beyinlerinden birisinin de sahibiydi. Alman düşünürün fikir sisteminin Batı Dünyası üzerinde derin bir etkisi olacak ve hem yaşamı boyunca hem de sonrasında entelektüel söyleme derinden katkıda bulunacaktı. Tarih, din ve bilimden sanata, kültüre ve Yunan ve Roma Antik döneminin trajedilerine kadar çok çeşitli konularda yazan Nietzsche, vahşi bir zeka ve ironi sevgisiyle yazdı. Bu güçleri, hakikatin, Hristiyan ahlakının ve sosyal yapıların ahlaki değerlerin formülasyonumuz üzerindeki etkisinin yapısökümcü incelemelerini kaleme almak için kullandı. Nietzshe’nin yazısında ayrıca, hayatın kendisi de dahil olmak üzere her şeyin anlamdan yoksun olduğuna dair temel fikir olan nihilizmin krizinin ifade edilmesi de önemlidir.
Yunan filozof ve öğretmen Platon , Batı Dünyasındaki ilk yüksek öğrenim kurumunu kurarak Atina Akademisini kurarak ve Batı felsefi geleneğinin gelişiminde en önemli figür olarak kendi statüsünü pekiştirmekten başka bir şey yapmadı. Sokrates’in öğrencisi ve Aristoteles’in akıl hocası olan Platon, hem felsefede hem de bilimde Yunan düşüncesinin büyük üçlüsü olarak adlandırılabilecek şeyde bağlantı figürüdür. Felsefe dünyasına katılan ilk kişi olmasa da, belki de bunun ne anlama geldiğini gerçekten ilk tanımlayan oydu. Bu yönelim, etik, politika, bilgi ve teoloji sorunlarının ele alınması için yeni somut bir çerçeve sağladı.
Rousseau bir yazar, filozof ve (bu listeye girenler arasında benzersiz) opera ve klasik bestelere sahip bir besteciydi. O zamanlar İsviçre Konfederasyonu’nda bir şehir devleti olan Cenevre’de doğan Rousseau, Aydınlanma döneminin en önemli düşünürlerinden biri olacaktı. İnsan ahlakı, eşitsizlik ve en önemlisi yönetim hakkı hakkındaki fikirleri, sadece Avrupa’da düşünmekle kalmayıp, Batı Medeniyeti içindeki gerçek güç dinamikleri üzerinde de muazzam ve tanımlanabilir bir etkiye sahip olacaktır. Aslında, onun en önemli çalışmaları kişisel mülkiyeti eşitsizliğin kökü olarak tanımlayacak ve monarşilerin ilahi bir şekilde yönetilmesi için atandıkları önermesini çürütecektir. Rousseau, yalnızca halkın gerçek bir yönetme hakkına sahip olduğu şeklindeki dünyayı sarsan fikri öne sürdü. Bu fikirler Fransız Devrimi’ni teşvik etti ve daha geniş anlamda, Kilise, Kraliyet ve Ülke arasındaki asırlık karışıklığın sona ermesine yardımcı oldu. Rousseau, sivil toplum, yurttaşlık ve karma yönetişim fikirleri etrafında merkezlenmiş bir hükümet biçimi olan klasik cumhuriyetçilik için temel bir çerçeve sağladığı için kredilendirilebilir.
Bir Fransız romancı, aktivist ve filozof olan Sartre, 20. yüzyıl varoluşçu hareketinin önde gelen bir temsilcisiydi ve aynı zamanda Marksizm ve sosyalizmin önemli bir savunucusuydu. Baskıcı sosyal yapılara direnişi ve otantik bir varoluş tarzına ulaşmanın önemini savundu. Yazıları, faşizmin Avrupa’ya yayılması, otoriter rejimlerin yükselişi ve Nazizmin yayılmasıyla aynı zamana denk geldi. Sartre’ın fikirleri ve eylemleri bu süre zarfında daha fazla önem kazandı. Sartre, faaliyetlerini Fransız Nazi işbirlikçilerine hedefleyen sosyalist direnişte aktif hale geldi. Aktivist işbirlikçilerinden biri hem romantik bir ortak hem de varoluşçuluğun önemli bir kohortu Simone de Beauvoir idi. Savaşı takiben, Sartre’ın yazıları ve siyasi angajmanı, Cezayir’in Fransız sömürgeciliğine karşı direniş dahil olmak üzere sömürgecilik karşıtı çabalara odaklanıyordu. Aslında, onun katılımı, Sartre’a Fransız paramiliter güçlerinin eline neredeyse ıskalayan iki bombalı saldırı kazandırdı. Ayrıca Sartre, yaşamı boyunca Sovyetler Birliği’ni destekledi. Zaman zaman dışarıdan bir gözlemci olarak insan hakları ihlalleri ile ilgili sorunları gündeme getirmeye çalışsa da, Sovyetler Birliği’nin Marksizmi tezahür ettirme girişimini övdü.
Esasen Batı Felsefesinin kurucusu olarak oynadığı rol nedeniyle önemli olan Sokrates, yine de bu listeye girenler arasında, onun temel fikirlerini veya ilkelerini yansıtan hiçbir yazılı eser üretmemiş olması nedeniyle benzersizdir. Böylece, düşünce ve fikirlerinin gövdesi, en önemli iki öğrencisi olan Platon ve Xenophon’un yanı sıra, o zamandan beri üzerine yazan tarihçi ve eleştirmen lejyonlarının eserleriyle deşifre edilmeye bırakılır. Klasik Yunan düşünürü en iyi, etik ve eğitim alanlarına önemli bir katkı sağlayan Platon’un diyalogları aracılığıyla bilinir.
Avusturya’da zengin bir ailenin çocuğu olarak dünyaya gelen Wittgenstein, felsefenin daha renkli ve sıradışı karakterlerinden biridir. Akademi, askerlik, eğitim ve hatta bir hastane görevlisi olarak, eksantrik ve göçebeliğin olduğu bir hayat yaşadı. Üstelik hayatı boyunca çok sayıda yazdı ama sadece bir el yazması yayınladı. Yine de çağdaşları tarafından bir dahi olarak tanındı. Dilbilim ve psikoloji üzerine yaptığı araştırmalar, özellikle aydınlatıcı olacak ve anlamın doğasını ve insan anlayışının sınırlarını yeni anlamak için kendine özgü bir pencere sunacaktı.
Umarız bu sizin için aydınlatıcı olmuştur. Sınavda başarılı olmanıza yardımcı olmuyorsa, en azından size düşünmeniz için bolca şey vermelidir. Hadi gidin, evreni, kendinizi ve insanlık dediğimiz o kırılgan, kararsız şeyi düşünün.
Ve burada sıralanan 20 filozof aslında tüm insanlık tarihinden sadece küçük bir örnek olduğu için, çok uzak olmayan bir gelecekte başka bir etkili düşünür turu için bizi takip etmeye devam edin. Ne yazık ki bu listemizde Türk ünlü filozoflar yer almıyor ama kim bilir, belki ileride bununla ilgili bir makale de yayınlayabiliriz. Eksik veya hatalı olduğunu düşündüğün herhangi bir şey varsa bize bildirin.