Meslek; iş, san’at ve zanaat demektir. Temel çalışma alanıdır.
Meslek; kuralları belirlenmiş iş, uğraşı, öğreti, ekol ve çaba yoludur.
Meslek; insan hayatını sürdürebilmesi için kazandığı unvanın adıdır.
Meslek; insana kendini gerçekleştirme sürecini yaşatan bir vasıtadır.
Meslek; insanın geçimini sağlamaya yarayan çok mühim etkinliktir.
Meslek; kişinin istidatına, kabiliyetine, vücut ve kafa yapısına göre şekillenendir.
Meslek; toplumun kaçınılmaz ihtiyaçlarını karşılayan yararı yüksek bir alandır.
Meslek; etik değerleri ve ilkeleri olan sistemli bir çalışma imkanıdır.
Meslek; kişinin kimliğinin en verimli ve en anlamlı kaynaklarındandır.
Meslek; insana toplumda saygı ve görgü görmesine, bir yer edinmesine vesiledir.
MESLEK SAHİBİNE YAPILACAK 21 ALTIN TAVSİYE
1. İş yerini açarken ve işe başlarken “Eûzü-Besmele” çekilmelidir.
2. Helal rızık, kazanç ve para keyfe kafidir, deyip harama bulaşılmamalıdır.
3. Meslek alanı ile ilgili, dini, ilmi, fıkhî ve içtimaî bütün meseleler öğrenilmelidir.
4. Her ne iş yapılırsa yapılsın, sağlam, doğru, düzgün ve çok iyi yapılmalıdır.
5. (Mükellef olunca) Kazancın zekatı ve vergisi verilmelidir. İyilik ihmal edilmemelidir.
6. İş ile ibadet beraber yürütülmelidir. İki dünyayı da cennete çevirmeye çalışılmalıdır.
7. Can, mal, şeref, şahsiyet, sağlık, sıhhat ve akıl mutlaka korunmalıdır.
8. Ekonominin temel taşı olan “iş ahlakı”na sahip olunmalıdır. Vicdan mürakabesi yapılmalıdır.
9. Söze, öze ve gönüle sadık olunmalıdır. İnsan kendine “kötü” dedirtmemelidir.
10. İhtirasa kapılmamalıdır, haset edilmemelidir, kin tutulmalıdır, sabırlı olunmalıdır.
11. Hiç kimsenin helal rızkına engel olunmamalıdır, başkasının helal rızkına göz dikilmemelidir.
12. Farklı meslek sahibi insanların gerektiğinde bilgi ve tecrübelerinden yararlanılmalıdır.
13. Beslenme ve temizlik kültürüne sahip olunmalıdır. Görgülü olunmalıdır.
14. Huyu güzel, gönlü güzel oluşu ve duruşu güzel bir insan olunmalıdır.
15. Her meslek sahibine saygılı olunmalıdır, hiç kimse hor-hakir görülmemelidir.
16. Her mesleğin öncüsü ve “piri” bilinmelidir ve örnek alınmalıdır.
17. Mesleğimizle alakalı ehliyet, nitelik, liyakat ve vasıf sahibi olunmalıdır.
18. Mesleğimizi yaparken “insana hizmet ve rıza-i bâri” öncelenmelidir.
19. Mesleğimizle alakalı yenilik, değişim ve gelişim içinde olunmalıdır.
20. Meslekte “aranan ve işinin ehli” olunmalıdır. Mesleğimiz sevilmelidir.
21. Mesleğimizle alakalı “yerine adam yetiştirme” ihmal edilmemelidir.
●
PEYGAMBERLERİMİZİN MESLEKLERİ NELERDİR?
Hz. Adem (a.s.); ilk ziraat mühendisi ve ilk çiftçidir. Çiftçilerin “piri”dir.
Hz. Şit (a.s.); hallaç, kazzaz, nessac; dokuma, örme ve mensucatın kurucusudur.
Hz. İdris (a.s.); iğneyi ilk icad edendir, iğneye delik açandır, terzilerin “piri”dir.
Hz. Nuh (a.s.); marangozların, gemicilerin, denizcilerin ve Barbarosların “piri”dir.
Hz. Hud (a.s.); ticareti ve tüccarlığı icad edendir. Tüccarların “piri”dir.
Hz. Salih (a.s.); sürülerle develeri yetiştirendir. Sütleriyle dünyalığını elde edendir.
Hz. İbrahim (a.s.); Kabe’yi yeniden inşa edendir. Hz. Süleyman’a ve Mimar Sinan’a öncü
olandır.
Hz. Lut (a.s.); tarihçidir. Seyyahların, Evliya Çelebi ve İbn-i Batuta’ların “piri”dir.
Hz. İsmail (a.s.); kara ve deniz avcısıdır, avcıların “piri”dir. 70 dil bilir, tercümanların “piri”dir.
Hz. İshak (a.s.) ve Hz. Yakup (a.s.); çobanlık yapıyorlardı. Çobanların “piri”dir.
Hz. Yusuf (a.s.); saati ilk icad edendir. Toprak malları ofisini ilk kurandır. Tarımcıların “piri”dir.
Hz. Eyyub (a.s.) ve Hz. Şuayb (a.s.); ziraatçı idiler, ziraatçıların “piri”dirler.
Hz. Musa (a.s.); çobanlık yapmıştır. Hz. Şuayb’ın (a.s.) hizmetinde bulunmuştur.
Hz. Harun (a.s.); vezirdir. Hz. Davud (a.s.) demiri işleyendir, demircilerin “piri”dir.
Hz. Süleyman (a.s.); sazlardan zembil yapandır. Bakırı ilk işleyendir, bakırcıların “piri”dir.
Hz. Zülkifl (a.s.); ekmeği pişirmeyi ilk yapandır, fırıncıların “piri”dir.
Hz. İlyas (a.s.); dokumacıdır. Dokumacıların ve iplikçilerin “piri”dir.
Hz. Yunus (a.s.); balık avlayandır. Balıkçılık yapanların “piri”dir.
Hz. Üzeyir (a.s.); bahçıvandır. Meyve ağaçlarını ilk aşılayandır. Bahçıvanların “piri”dir.
Hz. Lokman (a.s.); doktorluk ve eczacılık yapmıştır. Doktor ve eczacıların “piri”dir.
Hz. Elyesa (a.s.), Hz. Zekeriya (a.s.) ve Hz. Yahya’nın (a.s.) meslekleri bilinmemektedir.
Hz. İsa (a.s.); avcılık yapmaktadır. Avcılık yapanların “piri”dir.
Hz. Muhammed (s.a.v.); çobanlık yapmıştır. Ümmetine her hususta önderlik yapmıştır. İyilerin
ve doğruların “piri”dir.
(Kaynak; Meslekler İlmihali; Ziya bilgiç ve Erman Güven)
●
NETİCE
İnsan önce insan olmalıdır. Sonra mesleğinin ehli olmalıdır.
İnsan önce insanca yaşamalıdır, sonra insana hizmet etmelidir.
İnsanın en büyük ve en mühim mesleği; Yüce Yaradanına karşı “KULLUK MESLEĞİ” olmalıdır!
●
Yazan: Ahmet YÜTER